Andrea Ösp Kristinsdóttir

Eftir hina frábæru lífsreynslu og ævintýri í Prag fannst mér vera komin tími á að skrifa nokkrar línur frá liðnum dögum. Gaman að heyra og sjá hvað fólk er alltaf jafn duglegt að fylgjast með mér.

Af mér er allt gott að frétta,lífið gengur sinn vanagang og lífsrútínan yfirleitt sú sama. Ingibjörg er búin að ráða nýja stelpu fyrir haustið. Blendnar tilfinningar yfir því. Ég trúi því ekki að þetta sé að verða búið hjá mér. Þetta ár hefur verið einum of fljótt að líða. Vona innilega að nýja au-pair stelpan sem heitir Þóra eigi eftir að líka vel hérna hjá þessari frábæru fjölskyldu sem ég á eftir að sakna SÁRT.  Já já þann 23.júlí má búast við mér heim á klakann.  Mér líður eins og ég sé að fara yfirgefa mín eigin börn og hef oft hugsað með mér ,,af hverju verð ég ekki bara eitt ár í viðbót? Ég er ekki að missa af neinu heima á Íslandi". Svo þegar ég fer að pæla alvarlega í þessu þá kemur hugsunin ,,Ég verð að klára skólann. Eftir stúdentinn get ég kannski bara farið aftur út til þeirra eða gert eitthvað annað spennandi"  Hef hugsað mikið um þetta allt saman og það sem dregur mig heim er jú skólinn. Ég er alveg viss um að eftir svona mánuð heima verð ég farin að þrá það að komast í burtu þannig ég efast alls ekki um það að ég eigi eftir undirbúa nýtt ævintýri eftir stúdentinn. Ævintýraþráin verður farin að gera mig geðveika þá því þá veit ég að er næstum því bara "frjáls" og get gert hvað sem er þangað til ég er orðin nokkuð viss um hvað ég vil læra í háskóla. Neita því ekki að ég er með aaaaalltof margar hugmyndir til að gera eftir stúdentinn en það eru hugmyndir sem fá að dvelja í huganum og jú auðvitað í skipulagsbókinni minni (draumabókinni) þangað til kemur að því að láta þetta verða af veruleika. Þangað til held ég bara áfram að skoða og finna nýjar og nýjar hugmyndir.

Ég og sæti Joshua minn á                              Ég og Hulda mín ;*
afmælinu sínu 20.mars.

En að öðru.

Ég er byrjuð að læra ensku. Nei ég er ekki í enskuskóla því það er alltof dýrt og lítið sem ekkert um fría kúrsa hérna. Ingibjörg keypti handa mér frábæra kennslubók í ensku og ég tek klukkutíma jafnvel 2 tíma (fer eftir því hverju ég nenni)  á hverju kvöldi í lærdóm.  Síðan fer hún yfir hjá mér og útskýrir fyrir mér hlutina af hverju þeir eru svona en ekki svona.  Gáfu mér svo líka Twilight bókina og ég viðurkenni að mér finnst svolítið erfitt að lesa hana en ég strika undir þau orð sem ég skil ekki og Ingibjörg segir mér hvað þau þýða og þetta á jú að hjálpa mér með orðaforðann.  Þetta virðist ganga rosalega vel hjá mér miða við orð Ingibjargar og ég sjálf viðurkenni að mér finnst þetta vera eitthvað auðveldara núna. Svosem kannski ekki við öðru að búast ætla rétt að vona að dvölin mín hérna úti muni sína einhvern árangur. Hef sent námsráðgjafanum mínum í VMA póst um stöðuprófið og stefnan er að taka stöðuprófið í desember. Markmið mitt í þessu prófi er allavega að koma mér uppúr ensku 102. Vona samt innilega að ég geti bara klárað þetta og orðið student í ensku.. Það eru hinsvegar draumórar.

Næstu mánuðir hjá mér eru frekar uppteknir og má eignlega segja að við Þura séum að missa okkur í plönum og skipulagningu. Það er líka orðið svo rosalega gott veður hérna í London að maður vill helst bara ekkert vera inni. Enda er miklu kaldara inní húsunum en úti. Allavega hjá mér.
Næsta mál á dagskrá er allavega heimsókn til Arons í Coventry. Við Þura og Sonja vinkona hennar frá Dalvík ætlum að fara 2.apríl til Coventry og eyða páskahelginni þar í góðum félagsskap. Það verður rosalega gott að komast aðeins úr borginni í minna og rólegra umhverfi og eiga frábæra helgi með frábæru fólki.

Maí mánuður er orðin vel skipulagður og ég verð held ég upptekin allar helgarnar í maí.  Það verða tónleikar hjá okkur í kórnum hvítasunnuhelgina nánara tiltekið 23.maí og ég er að fara syngja einsöng. Hlakka rosalega til. Mamma og pabbi ná vonandi að koma hvítasunnuhelgina. Það myndi vera svoooo gaman að fá þau í heimsókn og æðislegt að þau geti verið á tónleikunum. Mamma og Unnur hafa komið einu sinni áður en það væri  svo gaman að geta fengið pabba og Árna líka. Þetta er líka eini tíminn sem þau öll gætu komið þannig ég krosslegg fingur og bíð eftir því að heyra að þau séu búin að bóka. Svo ætlar Unnur að reyna koma í júní. Svo verð ég bara komin heim áður en ég veit af.

Knús og koss til ykkar frá London.

Love Andrea Ösp.

ELSKU vinir og fjölskylda.

Ég er komin aftur, mér til mikillar gleði þá er ég búin að fá tölvuna mína eftir 3 vikna fjarveru. Viðurkenni það að þetta var kannski ekkert það auðveldasta í heimi en þetta var þó farið að venjast. Gaman að segja frá því semsagt að Þura vinkona mín er loksins flutt út og hún tók tölvuna mína með sér út í gærkvöldi og þið trúið því bara ekki hvað ég var glöð að kveikja á tölvunni og sjá að það var allt á sínum stað. Ég gjörsamlega titraði úr spenningi enda nóg að gera og erfitt að fara sofa þegar mér fannst ég þurfa skoða svo margt, henda inn öllum 200 myndunum og blogga.

Það hefur ýmislegt gerst hjá mér í þessu tölvuleysi og ætla ég að reyna segja stuttlega frá því svo þið verið ekki í allann dag að lesa.

• Ég afrekaði að skoða tvö söfn semsagt Aquarium sædýrasafnið og British Museum.
  
  - Verð að viðurkenna það að ég varð fyrir svolítum vonbrigðum með Aquarium sædýrasafnið. Miða við hvað það er dýrt inn þá átti ég von á einhverju svakalegu en nei þetta var nú ekki neitt neitt því miður. Ég gleymi aldrei Sædýrasafninu sem við fórum í í Frakklandi það var svo rosalega stórt og flott og ég man að hákarlarnir þar voru svo stórir að mig dreymdi nóttina á eftir að ég hefði dottið ofan í vatnið sem þeir voru í og étið mig. Hinsvegar skemmtilegt að hafa verið búin að skoða þetta safn, þá ég það allavega ekki eftir ef það má líta á þetta þannig.
  
  - British Museum var æðislega flott og spennandi safn. Enda eitt stærsta og fjölbreyttasta safn í heimi með gífurlegum fjölda dýrgripa, flokkuðum eftir aldri og þjóðerni. Af fjölmörgum deildum má nefna forsögu Bretlands, egypskar múmíur, íslamska list og grískar og rómverskar fornminjur. Ég datt bara alveg inn í innlifunina á safninu og fór að ímynda mér að ég væri bara í alvörunni í Egyptalandi, Grikklandi eða Japan. Safnið er svo rooosalega stórt að maður nær ekki að skoða allt á einum degi þannig þetta er safn sem maður þarf alveg að fara nokkrum sinnum á til að geta skoðað allt saman.
  
• Ég byrjaði að passa aftur hjá hinni fjölskyldunni og núna er komin nýr fjölskyldumeðlimur. Gullfalleg stelpa sem fékk nafnið Florence og hún fæddist 3.janúar. Ég þurfti reyndar ekki að passa hana þar sem að Rachel er sú eina sem getur bara gefið henni að borða en ég passaði að sjálfsögðu Tiliku og Jamyn. Ég kom rétt fyrir matartíma og ég hef aldrei verið komin fyrir matartíma og ég upplifði rosalega fyndna hefð. Það er semsagt þannig að þegar maturinn er tilbúinn sem er alltaf klukkan 17:00 þá hringir Rachel svona bjöllu og þá koma krakkarnir og setjast við matarborðið og þá er Rachel búin að gera allt klárt, setja mat á diskana þeirra, hella djús í glösin svo er ALLTAF jógúrt í eftirrétt og einn ávöxtur. Tilika fær svolítið meira í glasið sitt af djús af því hún er eldri og Jamyn fær aðeins minna af því hann er yngri. Þau fá bara þetta eina djúsglas með matnum og svo búið. Ég stóð þarna bara eins og asni og hugsaði með mér bara vááá þvílíkt skipulag. Þetta er allavega ekki alls ekki svona á mínu heimili og guð hvað ég er fegin því. Samt ótrúlega gaman að upplifa eitthvað svona.
  
• Ég er búin að vera ótrúlega dugleg í ræktinni og er líka byrjuð að æfa fótbolta. Þannig það vantar allavega ekki hreyfinguna hjá mér tala nú ekki um labbið á daginn með krakkana. Þetta er samt ekkert neitt rosalegt æfingarprógram í þessum fótbolta þetta heitir bara ,,Ladies football for fun" Erum bara að leika okkur að spila, læra einfalda tækni og svo framvegis. Samt mjög gaman að fá að leika sér aðeins með boltann og rifja upp gamla takta. Hlakka samt til þegar við fórum að vera á æfingum úti því þessi salur sem við erum í núna er ótrúlega lítill og maður getur varla gefið almennilega sendingu nema maður fái boltann aftur til baka. Hinsvegar mjög gaman, reyndar æfingar á frekar leiðinlegum tíma semsagt föstudagskvöldum, er samt eitthvað verið að tala um að færa þetta yfir á miðvikudaga sem yrði strax betra. Ég er með einni annarri Íslenskri stelpu í þessu sem er með mér í kórnum líka þannig það er mjög fínt að hafa eina svona Íslenska með sér þarna.
  
• Ég hef verið að skoða nokkra enskuskóla og Ingibjörg er búin að senda inn fyrirspurn í nokkra skóla fyrir mig og erum við bara enn að bíða eftir almennilegum svörum svo við getum farið að ákveða hvaða skóla ég á að velja. Veitir ekki af að fara æfa sig aðeins í málfræðinni þegar maður er orðin alveg nokkuð örugg í tal, núna finnst mér vanta bara aðeins meira upp á málfræðina og þá held ég að ég sé að verða nokkuð góð. Mig er farið að dreyma helling á ensku og held að það sé bara nokkuð jákvætt.
  
• Í tölvuleysinu hef ég afrekað að lesa 2 bækur ,,Áður en ég dey" og ,,Á ég að gæta systur minnar?" Ótrúlega góðar bækur verð ég að segja þrátt fyrir að þær séu bæði sorglegar og átakanlegar. Eftir að hafa lesið þessar bækur hef ég hugsað alltof mikið um það að ég gæti hugsanlega dáið ung og ég er komin með lagalista af þeim lögum sem ég vil að verði spiluð í jarðaförinni minni. Maður er ekkert orðin neitt geðveikur eða neitt svoleiðis er það? Svo hef ég bara verið að horfa á Glee og Grey‘s Anatomy í sjónvarpinu þannig það má segja að mér hafi alls ekki leiðst þrátt fyrir að ég hafði enga tölvu.
  
• Valentínusardagurinn var í gær og guð minn góður. Þvílíkt og annað eins, ég þurfti að skreppa inn í kortabúð til að kaupa eitt afmæliskort og ég hélt að ég yrði ekkert eldri þegar ég kom inn. Röðin var út að dyrum og þetta voru BARA karlmenn. Ef strákarnir voru ekki með kort þá voru þeir með súkkulaðikassa, blöðrur eða glös og annað drasl. Ég vissi ekki hvernig mér átti að líða. Átti ég að öfunda allar konurnar sem áttu þessa krúttlegu menn sem voru að kaupa þetta allt fyrir þær eða átti ég að hugsa ,,vá hvað það er gott að vera single"? Blendnar tilfinningar á þessu mómenti en mér fannst þetta samt of mikið, öllu má nú ofgera. Fyrir mér er þessi dagur bara til að eyða peningum og dagur afsakanna. Afsökun til þess að leyfa sér að borða súkkulaðiköku, rjóma og ís, afsökun til að sína kærustunni sinni fullann áhuga, afsökun til þess að opna hjarta sitt og tjá sig almennilega og afsökun til þess að eyða pening í að bjóða henni út að borða. Lestarnar voru stútfullar af stelpum í stuttum kjólum og háum hælum með kærastan sér við hlið og það var sko alveg áberandi að það var dagur ástfangn í gær því í fyrsta skiptið síðan ég kom hingað út brosti fólk í lestunum og sýndu svipbrigði og það voru allir ofan í öllum þarna og límdir saman eins og það hefði verið rosa gott tilboð af límum í Tesco og allir ákváðu að splæsa í eitt stykki.

En að öðru.....

Ég verð nú bara að viðurkenna það að ég er orðlaus yfir Bretum. Þessi snjór er náttúrulega alveg að fara með þá og allt bara í rugli. Flugvellir hafa verið lokaðir, lestarnar hættar að ganga sumstaðar, SKÓLAR LOKAÐIR og fótboltaleikjum frestað. Við erum að tala um að snjórinn hérna er í álíka miklu magni og í góðu fallegu vetrarveðri í mars eða apríl sem allir njóta þess að fara á skíði á Akureyri. Þeir segja að ástæðan fyrir því að skólarnir séu lokaðir er sú að það er erfitt fyrir fólk að koma sér í vinnuna þannig það vanti mannskap sem ég skil svosem EN það sem mér finnst toppa þessa ástæðu best er að ,,það er svo hættulegt að vera úti í svona veðri því það er svo hált og fólk getur dottið og slasað sig". Hélt ég yrði ekki eldri þegar ég heyrði þetta. ,,Í svona veðri" þetta er ekki einu sinni veður. Við erum að tala um smá snjókomu og meira að segja sól og logn bara spurning um að læra labba í hálku.  Mér finnst þetta til háborinnar skammar, að svona stórt land geti ekki haldið uppi sínum samgöngum þegar lítil þjóð eins og Ísland sér þetta varla sem vandamál og heldur nánast öllu sínu gangandi í þúsund sinnum verra veðri en þetta sem hefur verið hérna úti.  Svo annað, þeir notar regnhlífar í snjókomu. Hvað er það? Það má ekki rigna á þá og það má ekki heldur snjóa á þá? Þeir nota kreditkortin sín, plasthlífar og annað drasl til þess að skafa bílana sína, þeir eiga ekki skóflu þeir moka með sköfum svona eins og maður notar í sundlaugum til að koma vatninu niður í vatnsrenslin eða strá salti já semsagat MATARSALTI nánara tiltekið á gangstéttirnar til þess að snjórinn bráðni, þeir labba um eins og þeir hafi verið á viku fylleríi í þessari hálku......  Eins og ég sagði í byrjun bloggsins þá er ég hreint út sagt orðlaus og þykir Bretarnir vera miklir aumingjar. Ekki orð um það meir.

Okkur Íslendingunum finnst þessi snjór bara alls ekki leiðinlegur sko.

Þrátt fyrir þetta allt saman sé ég alls ekki eftir þessari ákvörðun minni með að skella mér út til Bretlands. Það er endalaust gaman að kynnast nýjum hefðum og kynnast nýrri menningu og ef ég hefði ekki gert þetta hefði ég ekki hugmynd um þessa skrýtnu lifnaðarhætti Breta. Það er heldur ekki alveg það léttasta í heiminum að búa inn á ókunnugri fjölskyldu sem er komin til að vera mitt nánasta fólk næsta árið og ég á að haga mér eins og heima hjá mér inni á þessu heimili næsta árið.  Ég er reyndar ótrúlega heppin með fjölskyldu sem er miklu meira en til í það að taka mig inn í fjölskylduna og mér hefur ALDREI liðið eins og ég sé BARA au-pair en ekki ein af fjölskyldunni. Ég hef heldur aldrei litið á fjölskyldu mína sem vinnuveitendur mína og ég geri margt á heimilinu sem stendur í ákveðnum au-pair reglum að sé bannað og það sé ekki í okkar verkahring. Á þessu heimili hjálpast allir að og allir vinna saman til að gera daginn auðveldari. Þetta er fjölskyldan mín númer tvö og mér finnst ekkert mikið öðruvísi að vera í kringum þau og mína alvöru. Ég hefði bara ekki getað verið heppnari. Þau vilja allt fyrir mig gera og það eru aldrei nein vandamál, ef það kemur upp eitthvað vandamál þá eru þau mál leyst samdægurs og gleymt og grafið daginn eftir.

Er komin með þessa hefbundnu rútínu í daglega lífið mitt hérna úti aftur sem er stórkostlegt. Joshua í sínum skóla alla daga vikunnar frá 9 til 3.15 á daginn.
Sofia í leikskólanum á mánudögum, þriðjudögum og miðvikudögum frá 9 til 4.
Fimmtudagar eru ferðadagarnir okkar þá fer ég með krakkana í musik class, Sofia fer á morgnanna klukkan 11.30 og Joshua seinna um daginn eða  4:45.
Föstudagar eru dagar sem ég reyni að fara með Sofiu í playgroub hóp þannig hún getur leikið við aðra krakka eða bara dundað sér við að mála, föndra eða litla. Ég hef hinsvegar sínt meiri áhuga á því dunderíi en hún og finnst mér ekkert leiðinlegt að fara með henni þangað því mér finnst endalaust gaman að dunda mér við eitthvað svona. Svo reyni ég að breyta til annað slagið og fara með hana í Sobell Center sem er svona staður fyrir börn, þau geta klifrað, rennt sér niður rennibrautir í stútfullt rými af boltum og allskonar skemmtilegt.
Þá daga sem Sofia er í leikskólanum fer ég í ræktina á morgnanna, nema þá mánudaga sem ég er að þrífa þá sleppi ég þeim dögum því það tekur sinn tíma þrífa eins og flest allir ættu að kannast við og ákveðin líkamsrækt útaf fyrir sig líka.
Svo held ég að sjálfsögðu áfram í Íslenska kórnum í London og eru æfingar öll þriðjudagskvöld.
Ég hef svo einnig verið að reyna leita mér að ódýrum eða jafnvel fríum námskeiðum í enskuskóla, það virðist vera lítið um það, en ég reyni ennþá mitt besta að finna eitthvað gáfulegt til þess að efla kunnáttu mína enn betur.

Ég skellti mér á útsölurnar hérna í London síðustu helgi og ég varð fyrir smá vonbrigðum því allt sem ég keypti mér var ekki á útsölu og allt sem var á útsölu var allt geðveikt mikið drasl og ekkert spes. 70% afsláttur og sumar flíkurnar voru bara á 2-5 pund. Frekar svekkjandi, en mér tókst svosem að gera góð kaup og mér á ekki að vera kalt það sem eftir er af vetrinum í London sem er jú fyrir öllu. Nýjustu fréttirnar eru svo þær að gasið í London er að verða búið? Það yrði náttúrulega hræðilegt ef svo myndi gerast, ekki bara það að við getum ekki eldað og farið í heita sturtu heldur SHITT HVAÐ ÞAÐ VERÐUR KALT! Efast samt um að þeir muni láta þetta gerast. Hef alls ekki miklar áhyggjur af þessu allavega. Í þessari verslunarferð minni fór ég að velta því fyrir mér hinsvegar hvort áramótaheit Breta hafi verið að hætta vera svona kurteisir því þvílíkur ruddaskapur sem var í liðinu. Ekki nema þetta sé bara snjórinn sem er að pirra þá svona mikið þessa dagana. Það er svosem ekkert vitlaus hugmynd heldur.

Ég hef ákveðið að vera ekki hérna í 2 ár þrátt fyrir að mér hafi verið boðið það. Fékk minn umhusgunartíma og ég komst að niðustöðu. Það hefði verið gaman að vera hérna lengur en ég veit bara að ég á eftir að sjá eftir því í september að ég hafi tekið þessa ákvörðun og þá verður tímabilið fram á jólum mesta helvíti á jörðu. Þannig núna fer Ingibjörg í það að fara leita sér að au-pair og þetta er nákvæmlega sami tíminn og þegar hún byrjaði að leita í fyrra. Ég var til dæmis ráðin í febrúar þannig það verður spennandi að sjá hvaða stelpa á eftir að taka við af mér.  Þið megið búast við mér aftur á heimaslóðir í lok júlí, það er pottþétt að ég kem heim í kringum 20 og eitthvað júlí.

Í síðasta bloggi sagði ég ykkur frá afmælisgjöfinni minni frá fjölskyldu minni hérna í London sem átti að vera til Parísar en þegar kom að því að bóka þá voru bara engin tilboð til Parísar eins og við héldum að yrði og allt ógeðslega dýrt. Við Ingibjörg skoðuðum fullt af stöðum sem hefði verið gaman að fara til og við enduðum á að bóka ferð til Prag. Þannig ég og Þura yndislega vinkona mín erum að fara til Prag 4.mars til 7.mars. Stoppum stutt en fáum þó smá frí til þess að lifa aðeins lífinu, koma á nýjan stað og leika okkur smá. Ég hlakka rosalega til að eyða árinu með Þuru, búa í London með henni og fara með henni til Prag. Er hægt að hafa það betra eða? Nei veistu ég held ekki. Þetta ár er svo mikið árið okkar Þuru.

Ég og Þura í Coventry        Október 2009.

Andrea kveður með bros á vör að vanda.

Að sökum þess að ég hafi sagt ykkur svo mikið frá því hvað væri að fara gerast næstu daga í síðasta bloggi ákvað ég að blogga ekkert fyrir en ég væri búin að fara í Hull ferðina. Þess vegna leið svona langt á milli blogga hjá mér. Þetta er einnig síðasta bloggið fyrir jól þannig ég blogga næst bara í Janúar.

Eins og flestir vita kom mamma í heimsókn 27.nóvember og var hjá mér í 6 daga. Það var ekkert smá gott að fá mömmu í heimsókn. Gaman að sýna henni hvernig lífsrútínan hjá mér er hérna í London og gaman að kynna henni fyrir fjölskyldu minni og öllum vinum mínum sem ég hef kynnst hérna úti. Við gerðum margt skemmtilegt saman eins og að fara í stærstu verslunarmiðstöð evrópu sem heitir , Westfield, fórum á Oxford street,  sýndi henni miðbæinn, fórum út að borða, hún kom að horfa á mig syngja með kórnum á 1.des hátíðinni, buðum Huldu bestu vinkonu minni hérna úti í mat og áttum rólegar kvöldstundir saman sem einkenndust af spjalli og nammiáti. Þegar ég kvaddi hana á lestarstöðinni langaði mig rosalega að fara bara með henni heim en það sem huggaði mig var að það er orðið svo stutt þangað til ég kem heim í jólafrí þannig ég verð komin heim áður en ég veit af.
Takk fyrir komuna mamma mín, það var rooooosalega gott að hafa þig.

Mamma á Westminister Bridge                                Ég að syngja á 1.des hátíðinni með kórnum
og áin Times í baksýn.

Hin margumtalaða Hull ferð varð að veruleika um helgina og verð ég að segja að ég hafi bara skemmt mér konunglega. Hull er lítill og sætur bær sem minnti mig rosalega mikið á Akureyri. Gaman að koma á svona stað sem er ekki eilíft stress. Til að byrja með sagði ég að ég væri alveg til í að búa þarna þangað til að ég fór svo að líta í kringum mig þá er markaðurinn af karlmönnum ekkert sá besti þannig ég læt það vera að flytja til Hull. Kórhópurinn lagði í hann frá London snemma á laugardagsmorgni og tók lestarferðin alveg 3 tíma. Þegar til Hull var komið tékkuðum við okkur inn á hótelið sem var bara beint á móti "kirkjunni" sem við sungum í. Ástæðan fyrir því að ég set kirkju í gæsalappir er sú að það er varla hægt að kalla þetta kirkju, þetta er bara svona safnaðarheimili með lítilli kapellu. Við Hulda komum okkur fyrir á herberginu okkar, gerðum okkur til fyrir messuna og svo og keyptum okkur smá að borða og svo var bara koma sér í kapelluna. Ég hélt fyrst að þessi messa yrði á ensku og var búin að undirbúa mig undir að skilja ekki orð í 45 mínútur nei,nei svo var bara messan á Íslensku og einungis Íslendingar í messunni sem gladdi litla hjartað mitt mikið. Fengum heimabökuð flatbrauð með hangikjöti, heimabakaðar kleinur og brauðtertur og margar aðrar góðar kræsingar. Íslenskt JÁ TAKK!  Gaman að segja frá því að ég hitti Jónas frænda Ella og ég skilaði innilegri kveðju til hans frá þér og hann sömuleiðis til þín. Eftir að hafa sungið 4 íslensk jólalög, borða yfir okkur af Íslenskum kræsingum og spjalla við Íslendingana sem búa í Hull,. fórum við stelpurnar aðeins að skoða bæinn. Ætluðum að fara kaupa hvítvín sem endaði með Primark ferð, fyrsta skiptið sem við fórum inn í Primark sem var hægt að fá að máta fötin. Hérna í London eru bara kílómeters raðir í mátunarklefana og við fengum sko aðeins njóta okkar inn í búðinni í þetta skiptið og maður gat loksins HUGSAÐ þarna inni. Þegar heim á hótel var komið var bara klætt sig í djammgallann og komið sér út. Fórum út að borða allur hópurinn og svo var bara kíkt á djammið. Ótrúlega gaman að segja frá því að kvenfólkið þarna er kannski ekkert það myndarlegasta og þegar við löbbuðum inn á skemmtistaðina þarna var liggur við snúið sér á hálslið. Eins og við værum bara einhverjar poppstjörnur eða ungfrú heimur. Auðvitað leiðist manni ekki þessi athygli því aldrei hefur maður fengið svona mikla athygli á Íslandi því þar er allt morandi í gullfallegu kvenfólki og maður er bara núll og nix þar. Þessi ferð var frábær í alla staði og eins og fram var komið skemmti ég mér konunglega.


Það eru einungis 11 dagar í að Hríseyingar verði að fara undirbúa sig undir komu mína. Tilhlökkunin er gífurleg eins og ég hef marg oft sagt áður. Þrátt fyrir að lífið hjá mér sé frábært hérna í London hlakka ég bara rosalega til að fá smá frí og slaka á í kyrrð og ró í eyjunni fögru með fólkinu mínu.

Eins og ég sagði þá er þetta síðasta bloggið fyrir jól þannig ég ætla þakka ykkur öllum sem hafa verið dugleg að fylgjast með dvölinni minni hérna í London kærlega fyrir að vera svona áhugasöm um líf mitt og vonandi verði þið eins dugleg og áhugasöm eftir áramót.

Gleðileg jól og takk fyrir allt gamalt og gott.
Hlakka til að sjá ykkur öll um jólin.

Knús og kossar til ykkar allra.